MOJE SPOTKANIE Z KARMELEM

Wszystko zaczęło się gdzieś na przełomie marca i kwietnia 2005 roku.
Na jednym ze spotkań naszej wspólnoty zapytałam się Księdza, czy widziałby mnie w zakonie kontemplacyjnym. Odpowiedział mi wtedy, że dawno by już mnie widział w zakonie, ale raczej czynnym. Ale przypomniał sobie o znajomych Karmelitankach Bosych z Tryszczyna.
Niemożliwe wtedy były u nich odwiedziny, ale załatwił mi od nich plan rekolekcji karmelitańskich. I tu pojawił się problem. Rekolekcje te odbywały się w Czernej k. Krakowa, a od tego miejsca dzieli mnie kilkaset kilometrów. Ale z pomocą Bożą udało mi się uzbierać pieniądze i tak wyruszyłam na rekolekcje dla poszukujących głębi życia duchowego o tematyce eucharystycznej.
Od samego początku miałam przygody. Bo pociąg, którym jechałam był podzielony, jedna część jechała do Katowic, druga do Krakowa. Ja z wrażenia wsiadłam w tę część do Katowic. Ale na szczęście przed Częstochową się przesiadłam. I tak dotarłam do Krzeszowic. Nim doszłam do Czernej, to zmoczył mnie deszcz, ale spacerek był cudowny. Doszłam do Sióstr i dostałam nocleg w pokoju Nazaret.
Rekolekcje zaczęły się od kolacji. I od tego pierwszego spotkania z Ojcem prowadzącym - o. Włodzimierzem Tochmańskim - złapałam niesamowity kontakt. Rozmawiałam z nim tak, jakbyśmy znali się od lat. Zawiązałam też cudowne więzi z niektórymi rekolektantkami.
Były wspaniałe konferencje, spotkania, rozmowy, wieczorne spacery.
Rekolekcje te trwały od 13 do 16 lipca, więc objęła nas także Uroczystość MB Szkaplerznej. Pierwszy raz wtedy byłam na czuwaniu przed Matką Bożą. Tego nie da się opisać. Moje serce przeszywała niesamowita radość.
Podczas tych rekolekcji nastąpiło moje odrodzenie się ...
CDN ...

A moje było takie jak opisałam w dziale POWOŁANIE (choć po trosze też TV Puls zadziałała - oglądałam reportaż o ekshumacji w Czernej o.Alfonsa Mazurka a 2 lata później byłam już w Szkaplerzu...

Oveja, przeniosłam twój post tutaj "To było kilka lat temu (5 albo 6). Moja mama trafiła do szpitala w Szczecinie. Po drugiej stronie ulicy znajduje się Karmel Miłości Miłosiernej. Tato chciał kupić kilka reprodukcji ikon pisanych w tym Karmelu. Weszliśmy na korytarz i... Po prostu mnie trafiło! Nagle zalała mnie fala wzruszenia i szczęścia, a w głowie pojawiła się myśl, że jestem u siebie, że jestem w domu. Gdy odjeżdżałam stamtąd, płacz ściskał mi gardło i poczułam tęsknotę za tym pięknym miejscem, za jego ciszą i tym nieuchwytnym, trudnym do nazwania czymś, co tam poczułam...
Od tamtej pory wczytałam się trochę w duchowość karmelitańską i cały czas jestem nią zachwycona. Po prostu kocham Karmel i wszystko, co się z nim wiąże. "

_________________
"Miłosierdzie Boże ponad wszystkie dzieła Jego." (Ps 144, 9) "Przeto Miłosierdzie Pańskie na wieki wychwalać będę." (Ps 8, 2)

Moi dziadkowie pochodzili z kresów wschodnich - konkretnie z Drohobycza obecnie Ukraina.Sąsiadką mojego dziadka była pewna dziewczynka o imieniu Teresa.Po wojennej zawierusze dziadkowie znaleźli się w Przemyślu -Tam istniał Karmel od jeszcze 19 wieku.I nagle w czasie spaceru od Sióstr zewnętrznych dziadek dowiedział się , że jego sąsiadka Terenia jest w klasztorze za klauzurą .To była bardzo miła niespodzianka i zaczęły się odwiedziny i stały kontakt.Jako mała dziewczynka bywałam w odwiedzianach u Siostry Teresy od Św. Józefa - i tak sie to zaczęło Very Happy