Cnoty Maryi- Czystość

Czystość Maryi z Nazaretu. Ewangelia najpierw wspomina o cnocie czystości Najświętszej Maryi Panny. Przykładem życia tej cnoty jest Przenajświętsza Maryja Dziewica. Gdy zobaczymy w jaki sposób Ona żyła tą cnotą, to uznamy to za rzecz godną podziwu, a przykład który nam zostawiła, w miarę naszych sił będziemy rozważali (zob. F. Arias, Gwiazda zaranna, Warszawa 1986, s. 40).
Cnota czystości Maryi Dziewicy u swoich podstaw odnosi się do Jej Niepokalanego Poczęcia. Właśnie to wyraża dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony przez papieża Piusa IX: „Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego” (Pius IX, Ineffabilis Deus).
Szkaplerz, którym jesteśmy przyobleczeni jest odwołaniem do Niepokalanego Poczęcia. W tradycyjnym obrzędzie jego nałożenia były zawarte słowa: „Weźmij tę poświęconą szatę i błagaj Najświętszą Dziewicę, abyś dzięki Jej zasługom nosił tę szatę nieskalaną...” Szkaplerz zostaje nazwany „szatą nieskalaną” ponieważ jest szatą pochodzącą od Niepokalanej Dziewicy. Przyobleczeni nim zostają zobowiązani, aby dzięki pomocy Maryi prowadzili życie w łasce, bez grzechu, nieskalane i czyste.
W biblijnej tradycji, która wysoko ceniła samą czystość odpowiednią do stanu życia, w jakim się osoba znajduje: przedślubnym, małżeńskim, wdowieńskim, bezżennym, dziewiczym została wychowana Maryja. Bardzo umiłowała czystość i tak bardzo ją ceniła, że w głębi duszy postanowiła zachować wieczne dziewictwo. Jak podaje tradycja i obchodzone liturgiczne wspomnienie Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, Ona sama zanim została poślubiona św. Józefowi, ślubem zobowiązała się do zachowania dziewictwa, nie z powodu jednak pogardy dla małżeństwa. Bóg bowiem, tak jak Ją natchnął do ofiarowania się Jemu, tak też natchnął Ją do zawarcia małżeństwa z Józefem i zapewnił Ją, że nie będzie to żadną przeszkodą w dochowaniu poprzedniego zobowiązania. Dlatego św. Augustyn tak mówi: „Chrystus, zanim został poczęty, znalazł i przejrzał Maryję poślubioną Bogu, z której miał się narodzić. Świadczą o tym słowa, które wypowiedziała, gdy anioł zwiastował Jej o poczęciu: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża (Łk 1,34). Nie mówiłaby tego, gdyby wcześniej nie ślubowała panieństwa. Ponieważ jednak obyczaj ślubu czystości nie był jeszcze przyjęty u Izraelitów, więc poślubiła męża sprawiedliwego, który strzegł tego, co ślubowała Bogu” (De Beatae Virginae, 4). Z tego widać, że Najświętsza Maryja Panna wyjawiła dopiero wtedy swój ślub czystości.
Godne podziwu jest to, że Maryja Panna tak szanowała i poważała cnotę czystości, że chociaż była świadoma wzgardy i zniewag, na jakie narażone były u Izraelitów kobiety bezdzietne i niepłodne, uważane za opuszczone przez Boga, wolała raczej znosić ludzkie zniesławienie niż odstąpić nawet w najmniejszym stopniu od pojętego postawienia. Czciła bowiem bardziej podobać się Bogu, niż ludziom. Drugą przedziwną rzeczą jest to, że gdy anioł zwiastował Jej poczęcie i urodzenie Syna Najwyższego oraz nazwał Ją Matką Syna Bożego, nie wcześniej zgodziła się na tak wysokie wyróżnienie, zanim nie otrzymała zapewnienia, iż stanie się to bez uszczerbku dla cnoty czystości.
Naśladowanie czystości Maryi. Chociaż Boża świętość jest nieskończenie doskonalsza od naszej, to przecież Pan rzekł: Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty (Kpł 11,44). Usiłujemy więc naśladować – w miarę naszych możliwości – świętość Boga. Podobnie, chociaż czystość Matki Bożej jest nieskończenie wyższa od naszej, każdy człowiek powinien ją naśladować, zależnie od swego stanu i sił.
Pozostający w stanie małżeńskim powinni naśladować czystość Najświętszej Maryi Panny poprzez zachowywanie złożonej przysięgi miłości, wierności i uczciwości małżeńskiej. Muszą pamiętać, że poprzez sakrament małżeństwa są oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało (Mt 19,5-6).
Kto bowiem przekracza prawo małżeńskie, ten nie tylko nie dotrzymuje przysięgi złożonej wobec współżonka, ale i wobec Boga. To Bóg ustanowił instytucję małżeństwa i nadał jej prawa. Dlatego każde wystąpienie przeciw prawu małżeńskiemu dotyczy Boga.
Ci natomiast, którzy żyją w stanie bezżennym powinni naśladować Najświętszą Maryję Pannę zachowując czystość tak w wymiarze cielesnym, jak i duchowym. Powinni powściągać popędy zmysłowe, opierając się pokusom i przyjmując cnotę czystości, przez którą mogą stać się milszymi Bogu i Jego Matce.
Ci zaś, którzy za Bożą inspiracją weszli już w stan wiecznej czystości poprzez ślubowanie rad ewangelicznych w życiu konsekrowanym lub poprzez przyrzeczenie celibatu w życiu kapłańskim powinni o wiele bardziej stawiać sobie Najświętszą Maryję Pannę i wystrzegać się wszelkiej nieprzyzwoitej myśli oraz złej żądzy, zdobywając czystość serca poprze modlitwy, medytacje i umartwienie ciała.
Wszyscy z doświadczenia wiedzą przecież, że tym, który wiedzie nas do grzechu jest szatan. Niemniej jednak wszyscy powinniśmy się modlić słowami psalmisty: „Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów we mnie moc ducha” (Ps 51,12).
Człowiek noszący szkaplerz żyje przed Maryją, a codzienność ogarnia nowy sens, który jest związany z maryjnym kultem. Odkrywa bowiem dzięki Maryi jeszcze bardziej, że jest zbudowany na kształt świątyni. Ożywia pragnienie, by wobec Niej żyć jako święty, nieskalany i nienaganny (zob. Kol 1,22).
Szkaplerz przyobleka człowieka chwałą Maryi. Odwołuje się to do chwały Niepokalanego Poczęcia, jak i chwały wniebowzięcia, a zwłaszcza do ukoronowania Jej na Królową nieba i ziemi.

Pytania do wspólnej refleksji:

1. Co mówi o cnocie czystości tradycja biblijna?
2.Dlaczego Maryja została ofiarowana w młodości Panu Bogu?
3. Dlaczego mamy naśladować czystość Maryi?
4. W jaki sposób naśladować czystość Maryi w stanie małżeńskim, bezżennym, zakonnym?